ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ

«Βοήθησε την όμορφη! Πάρε ένα κουτάκι σπίρτα!»
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Το πνεύμα τους κυριαρχεί παντού. Βλέπω διακοσμημένα τα μαγαζιά και τους δρόμους, ανθρώπους που ψωνίζουν χριστουγεννιάτικα δώρα στους αγαπημένους τους. Η Ερμού είναι γεμάτη. θα πρέπει να ανοίξεις δρόμο με τους αγκώνες σου για να περάσεις μέσα από το πλήθος των ανθρώπων. Κάνει φοβερό κρύο αλλά φαίνεται πως αυτό δεν τους πειράζει καθόλου.

Μια ομάδα μουσικών παίζει μια θαυμάσια σονάτα. Μάλλον το ταλέντο τους δεν αναγνωρίστηκε ποτέ... Άνθρωποι που παρακολουθούν ρίχνουν κέρματα και χαρτονομίσματα στην ανοιχτή θήκη μιας κιθάρας. Α! Εκεί πέρα έχουν περικυκλώσει τον... Τσάρλι Τσάπλιν! Η μεταμφίεση και οι κινήσεις του είναι φανταστικές! Χαιρετάει μια μικρούλα, η οποία έχει καρφώσει τα μάτια της πάνω του, και αυτή του χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο. Πιο κάτω, ένας άνθρωπος «λάστιχο» διασκεδάζει τον κόσμο με διάφορα σχέδια και αυτός τον ανταμείβει ρίχνοντας κάτι στο καπέλο του.

Στην πλατεία Καπνικαρέας μια γυναίκα έχει ντυθεί άγγελος. Φοράει λευκά ρούχα και στα χέρια της δυο μεγάλα πουπουλένια φτερά. Το πρόσωπό της μοιάζει να έχει βαφτεί με ασβέστη! Χορεύει ακολουθώντας τις νότες που παίζουν οι συνεργάτες της. Αυτή η εικόνα αρέσει πολύ στον κόσμο, αφού μαγεμένοι την παρακολουθούν και τα πόδια τους φαίνεται να μην μπορούν να ξεκολλήσουν!

Λίγα μέτρα παραπέρα, βλέπω μια κοπέλα στην ηλικία των δεκαπέντε, δεκαέξι. Τι σημασία έχει; Έχει καθίσει στο παγωμένο παγκάκι και, κρατώντας στα χέρια της σπίρτα, συλλαβίζει συνέχεια: «Βο-ή-θη-σε την ό-μορ-φη! Πά-ρε έ-να κου-τά-κι σπίρ-τα!» Το λέει αμέτρητες φορές λες και είναι μαγνητοφωνημένο στο κεφάλι της. Το φωνάζει δυνατά αλλά κανένας δεν την έχει περικυκλώσει, δεν της ρίχνει κέρματα και κανένας δεν αγοράζει τα σπίρτα της. Τι ειρωνεία! Η ιστορία της Σταχτομαζώχτρας του Παπαδιαμάντη φαίνεται δε χάθηκε ακόμα και στις μέρες μας. Οι λέξεις της κοπελίτσας αντηχούν βαθιά στο μυαλό μου, ανατριχιάζω ολόκληρη και επιταχύνω το βήμα μου θέλοντας να ξεφύγω. Μα πώς; Γίνεται αυτό; Θα συναντήσω παρακάτω ένα άλλο ρακένδυτο και ανήμπορο παιδί...

Δεν τα αγόρασα τα σπίρτα! Σκέφτηκα: «Τι θα μπορούσα να κάνω δίνοντάς της ένα μικρό ποσό; Εγώ μόνη μου δεν μπορώ. Όλοι μαζί όμως, ναι!»

Ταυτίζουμε τα Χριστούγεννα με γιορτή χαράς. Και πράγματι είναι. Αλλά ας σκεφτούμε πως είναι και γιορτή ανθρωπιάς! Πόσα παιδιά πεινάνε κάθε μέρα και πόσα ζουν χωρίς την αγάπη των άλλων; Δώρο χριστουγεννιάτικο για αυτά είναι ακόμα και τα λίγα ψίχουλα αγάπης τα οποία εμείς αρνούμαστε να τους προσφέρουμε...

Πρίφτη Κλεοπάτρα

Σημείωση: Το συγκεκριμένο περιστατικό, βέβαια, δεν είναι πλέον επίκαιρο. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην καθυστέρηση της έκδοσης του πρώτου φύλου της εφημερίδας. Παρόλα αυτά θα ήταν άδικο να παραλείψουμε το συγκεκριμένο κείμενο, όσο ετεροχρονισμένο και να είναι.

t    Αρχική σελίδα ● Το σχολείο ● Ιστορικό ● Δραστηριότητες ● ΑΕΙ-ΤΕΙ ● Διακρίσεις ● Notre école ● Our school ● Unsere schule   u