ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ
«Κάποιος κοιτάει την ώρα, κάποιος στο δρόμο τρέχει
             Κάπου σε κάποια χώρα, τώρα μπορεί να βρέχει
                       και μένα τι με νοιάζει, εδώ έχει πάντα ήλιο...»

Αφού λοιπόν έχει πάντα ήλιο ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα, γιατί είμαστε τόσο απαισιόδοξοι και συνεχίζουμε να γκρινιάζουμε; Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε τελείως άδικο.

Οι πρώτοι που έχουν κάποιο δικαίωμα στη γκρίνια είναι οι οδηγοί. Δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την καθημερινή κίνηση αλλά και τους αγρότες που αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους κλείνοντας την εθνική. Επιπλέον, οι εργάτες στην Ομόνοια προσπαθούν την τετραγώνιση του κύκλου δημιουργώντας ουκ ολίγα προβλήματα.

Γενικά, όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν το δικαίωμα να παραπονιούνται. Οι μαθητές που δεν μπορούν να συγκεντρωθούν με τέτοιο καιρό, οι εκπαιδευτικοί που όλο και κάποια προβλήματα αντιμετωπίζουν και απεργούν, οι ασφαλισμένοι που απεγνωσμένα προσπαθούν να θεωρήσουν τα βιβλιάριά τους και να νοσηλευτούν ανθρώπινα και τέλος οι ασφαλιστές που πρέπει να αντιμετωπίσουν τους ασφαλισμένους.

Μέχρι και ο αρχιεπίσκοπος πρέπει να παραπονιέται, αφού η κυβέρνηση δεν ασχολείται πλέον μαζί του, γιατί έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την εσωτερική της κρίση αλλά και τις επικρίσεις από το εξωτερικό για την τρομοκρατία και τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Τι πρέπει να πει όμως και ο «έρημος» πρόεδρος της δημοκρατίας που βρέθηκε να κατηγορείται για παράνομο τζόγο; Γενικά η υπόθεση με τα γνωστά «φρουτάκια» αποδεικνύει ότι και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι με πάθη και λάθη.

Το τελειωτικό χτύπημα όμως για τους έλληνες ήταν το τέλος του Big Brother γιατί ό,τι και να λέμε όλοι το παρακολουθούσαμε και ας μην το παραδεχόμαστε.

Τι να κάνουμε όμως, έτσι είναι η ζωή! Έτσι είναι η Ελλάδα. « C’est la vie » , όπως λένε και οι Γάλλοι ...

Λεβέντη Αρετή
Μπιρλιράκη Χριστίνα

t    Αρχική σελίδα ● Το σχολείο ● Ιστορικό ● Δραστηριότητες ● ΑΕΙ-ΤΕΙ ● Διακρίσεις ● Notre école ● Our school ● Unsere schule   u